De animo om op te bouwen was vooraf heel groot. In het communicatiekanaal werd de maand mei zelfs al genoemd, waarmee maar weer eens werd aangetoond dat er serieuze ambities zijn om in 2017 geschiedenis te gaan schrijven. Toen de berichten op het digitale platform richting een afgelasting ging of een verplaatsing naar een ijsbaan, was het Rho die zijn genialiteit liet zien. Dit keer waren het niet de acties binnen de wedstrijdlijnen, maar een ingeving waarbij Rho zich maar weer eens onderscheidend opstelt van de ‘doorsnee-voetballer’.
Daar liep Rho. Daar blokte Rho. Daar nam Rho de bal mee en daar zorgde Rho er persoonlijk voor dat de aanval een vervolg kreeg.
Bron: Engelen uit
Naast de credits voor Rho zijn de overige complimenten voor onze aanvoerder die met het vastleggen van een betonnen veldje in de hal van de Pretfabriek revanche had genomen op zijn tweederangs rolletje. Hier moet u verslaggever meteen een rectificatie plaatsen: De reserve-aanvoerder was de eerste die zich had afgemeld voor oliekoekvoetbal. En die reserve-aanvoerder – in het vervolg van het verslag betitelt als organisator – had het hele thuisfront ingeschakeld om een planning voor te leggen waar achteraf van bleek dat hij er zelf het meeste voordeel van gehad zou hebben. Niemand durfde zich te verzetten tegen de teamindeling die ook gemaakt was door de organisator. Na het eerste potje van 9 minuten verdedigde de organisator zich nog met een uitleg waarvan hij zelf ook het geloof niet had. De tijdsindicatie was iets met seconden roepen en na enige tijd was het maar wat vreemd dat er opeens een pauze werd voorgesteld. Los van die details had de organisator er toch maar voor gezorgd dat wij daar stonden. Samen met de kidsclub van de Rijen.
Voetballen op beton is anders. Voetballen in de PretFabriek is ook anders. En er zijn dan mensen die ook iets aan sport doen. Of toeschouwer van sport zijn en zelf dan een trap beklimmen die dan weer naar beneden gaat waardoor je eigenlijk heel erg doelloos op dezelfde plek blijft staan. Weinig verbroedering met andere sporten. Een beetje profiterend van de verlichting van het betonnen groen met boarding werd er wel 40 keer over een stok gesprongen. Aan de andere kant was er een activiteit die gepaard ging met veel kijken naar anderen. Tussendoor riep de stadionspeaker de dart-teams bij elkaar en er was een soort wipkip voor volwassen waarvoor je in een rij moest staan. Nee, de organisatie van het avondje voetballen met de geschiedenis van de GA 628 in gedachte was toch een heel stuk beter georganiseerd. Complimenten! En er was ook 8-8. Altijd goed!
Pieken in mei 